ਨਾਟਕ•‘ਸਈਓ·ਨੀ•ਮੈਂ ਅੰਤ-ਹੀਣ• ਤਰਕਾਲਾਂ •ਨਾਰੀ-ਮਨੋਬਿਰਤੀ
Abstract
ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ- ਰਚਿਤ ਨਾਟਕ ‘ਸਈਓ ਨੀ ਮੈਂ· ਅੰਤ-ਹੀਣ ਤਰਕਾਲਾਂ · ਵਿਚਲੇ ਪਾਤਰ • ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਮਾਨਸਿਕ ਦਵੰਦਾਂ, ਮਨੋਦਸ਼ਾ, . ਮਨੋਭਾਵਾਂ, ਗੁੰਝਲਾਂ ਅਤੇ ਵਿਭਿੰਨ ਅਵਸਥਾਵਾਂ-ਅਧੀਨ ਵਿਚਰਦੇ ਹਨ। ਨਾਟਕ ਦਾ ਸਿਰਲੇਖ-ਵੀ-ਇਕ-ਨਿਘਾਰ, ਘਟਾਅ, ਚਲਦੇ-ਚਲਦੇ- ਢਹਿਣ- ਵਾਲੀ- ਪ੍ਰਸਥਿਤੀ- ਨੂੰ- ਬਿਆਨਦਾ ਹੈ। · ਸਮਾਜ- ਵਿਚ- ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ- ‘ਪਹੁੰਚ’· ਵਧੇਰੇ ਕਰਕੇ· ਇਕ ਔਰਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਨਾਟਕ ਦੀ ਮੁੱਖ- ਇਸਤਰੀ- ਪਾਤਰ-ਜੋ· ਇਸਤਰੀਤਵ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪ੍ਰਸਥਿਤੀਆਂ ਅਧੀਨ ਵਿਚਰਦੀ ਹੋਈ ਅਜਿਹੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ- ਰਾਹੀਂ ਰੂਪਮਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ. ਜੋ· ਉਸਨੂੰ ਸਧਾਰਨਤਾ ਤੋਂ ਅਸਧਾਰਨਤਾ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਆਮ ਮਨੁੱਖੀ ਮਨ ਦੇ ਅਨੁਰੂਪ ਵਿਚਰਦੀ ਹੋਈ- ਅਜਿਹੀ ਮਨੋਦਸ਼ਾ ਤਕ ਅੱਪੜਦੀ ਹੈ. ਜਿਥੇ- ਉਹ- ਬੇਵੱਸ, ਬੇਪਰਵਾਹ ਅਤੇ ਬੇਦਰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । · ਮਾਂ ਬਣਨ ਦੀ ਅਪੂਰਨਤਾ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ-ਵਿਚ ਗ੍ਰਸਤ ਪਾਤਰ-ਮਾਨਸਿਕ-ਦਵੰਦਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ੧
Downloads
References
→ ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ, ਸਈਓ ਨੀ-ਮੈਂ ਅੰਤ-ਹੀਣ-ਤਰਕਾਲਾਂ, ‘ਇਹ ਨਾਟਕ’, ਲੋਕਗੀਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, 2002. ਪੰਨਾ 5-6.5
→ ਡਾ..ਗੁਰਜੰਟ ਸਿੰਘ, ਮਨੋਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣਾਤਮਕ- ਸਾਹਿਤ-ਚਿੰਤਨ, ਲੋਕਗੀਤ ਪਰਕਾਸ਼ਨ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, 2005, ਪੰਨਾ 33.5
→Gardner Murphy, Historical Introducation To Modren Psychology, NEW YORK, 1973,431-329
→ ਡਾ..ਗੁਰਜੰਟ ਸਿੰਘ, ਮਨੋਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣਾਤਮਕ ਸਾਹਿਤ-ਚਿੰਤਨ, ਲੋਕਗੀਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ, 2005, ਪੰਨਾ-45.5
→Authur's-Reber, Rhianon Alllen & Emily, Penguin Dictionary Of Psychology, Penguin Reference Library, 2017, pg.13.
